تاریخ هنر جهان کارنامه کتاب:
رنه ماگریت نقاش بلژیکی به عنوان هنرمند سوررئالیست در نیمه دهه 1920 وارد عرصه نقاشی شد. او به كمك یك سلسله قضایای بصری و نظری ثابت کرد که تصویریك شی و واژه ای که برای نامیدن آن شی به کار می رود همواره یکسان نیستند، زیرا نام هایی که برنشانه ها ی گذاریم دلبخواهی هستند. ماگریت در یک پرده نقاشی، که اکنون معروف است، پیپی را با سایه زنی دقیق و واقع نمایی که به کارهای دالی برابری می کند، بازنمایی کرد و زیر آن نوشت: «این یک پیپ نیست». در واقع، این یک پیپ نبود، بلکه تصویر یا شکل بازنمایی شده یک پیپ بود. او در آثار دیگرش با بزرگ نمایی یك اندازه اشیاء نسبت به محیط شان و با کنارهم نهادن اشیایی که ممکن است در عالم واقعی هیچ گاه در کنار هم دیده نشوند، توانایی تصویرهای دید فریب را در بیان حقیقت زیر سؤال برد او اغلب اشیاء پیش پا افتاده ای چون کلاه و قرص نان را نقاشی می کرد و شیوه بازنمایی خشک و بی حالت اوکل فرض های طبقه بورژوا را به چالش می خواند. اکنون به نظر می رسد که نقاشی ماگریت به نشانه شناسی، یعنی نظریه نشانه ها که در اوایل سده بیستم پدید آمد، نزدیک تر باشد تا به آرای فروید که الهام بخش مکتب سوررئالیسم بود.