مشاهدۀ دقیق جهانِ شگفت‌انگیز، و نه تنها نگاه کردن و به سادگی از کنار این همه شگفتی عبورکردن، بنیاد اساسی علوم تجربی است و خود زمینه ساز فرآیند مهم دیگری که زندگی بشر را متحول کرد: «پیدایش فناوری». فناوری یا همان تکنولوژی، را می­توان به سادگی، «کاربرد علوم مختلف در زندگی روزمرّه، در جهت سهولت زندگی بشر» تعریف کرد. این امر مهم، هرگز به­ دست نمی­ آمد، اگر به مجموعۀ دانسته­ های بشر یا همان علوم مختلف، تنها به دیدۀ مجموعه­ای از محفوظاتِ کتابی نگاه می­ شد!

مهارت­هایی مانند استدلال، طراحی آزمایش، به­ کار بستن داده ­های علمی، طبقه‌بندی آموخته­ ها و نظایر آن‌ها، همگی در جهت به­ کار بستنِ هرچه بیش‌تر علم در زندگی انسان، یا به تعبیری «پیش­رفت فناوری»، امری ضروری و غیرقابل انکار است.

یادگرفتن و نیز یاد دادن علوم، به هر گروه سنی و در هر سطحی، از کودکان پیش ­دبستانی گرفته تا پژوهشگران مقطع دکترا، تنها جمع ­آوری و به خاطر سپردنِ مشتی داده ­های حفظی نیست. علم را باید فهمید، لمس کرد، آن ­را در اطراف خود دید، به­ کار بست و در نهایت از این همه دانایی و توانایی لذت برد! از این رو، دغدغۀ بسیاری از دست‌اندرکاران امر آموزش و پرورش، این است که علم، در خورِ جایگاهش در مقاطع مختلف تحصیلی تدریس شود.